Opublikowano w: Medycyna Manualna 2002, oraz badanie przedstawiono na V Międzynarodowej Konferencji Naukowej Polskiego Towarzystwa Terapii Manulanej w Modelu Holistycznym, pod patronatem JM Rektora Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu oraz JM Rektora Akademii Wychowania Fizycznego w Poznaniu

Słowa kluczowe:

przepuklina krążka międzykręgowego, medycyna manualna, homeopatia, organopreparaty

Streszczenie:

Autor przedstawił 10 - letnią obserwację leczenia chorych z rzeczywistą przepukliną krążka międzykręgowego. Wszyscy pacjenci zakwalifikowani do obserwacji oprócz klinicznych objawów w/w schorzenia dysponowali potwierdzeniem w badaniach obrazowych NMR bądź TK.

Pacjenci leczeni byli metodami terapii manualnej, lekami homeopatycznymi oraz organopreparatami.

Wyniki terapii pokazane zostały w formie wykresu. U 94,1% pacjentów odnotowano znaczną poprawę lub całkowite ustąpienie dolegliwości.

Wiodącym wnioskiem obserwacji jest to, że skojarzenie w/w metod terapeutycznych w postępowaniu leczniczym przynosi znaczną poprawę i może stać się alternatywą dla innych form terapii, w tym także dla postępowań operacyjnych.

Przebieg badania:

Obserwacją objęto 286 osób leczonych w gabinecie autora w latach 1997 - 2006.

Wśród badanych 45% stanowiły kobiety a 55% mężczyźni.

Do obserwacji zakwalifikowano chorych z objawami klinicznymi przepukliny krążka międzykręgowego, którzy mieli potwierdzenie w/w rozpoznania badaniami TK lub NMR.

Procentowy podział pacjentów ze względu na rodzaj wykonywanej pracy:

Metody terapii:

• zabiegi manipulacyjne na stawach krzyżowo - biodrowych, na stawach kręgosłupa,
• mobilizacje czynne kręgosłupa lędźwiowego w kierunkach niebolesnych,
• przebywanie w pozycji odciążającej niebolesnej,
• mobilizacje stref komórkowo - bólowych igłoterapia więzadeł nadkolcowych,
• leki homeopatyczne pojedyncze i kompleksowe oraz homeopatyczne rozcieńczenia organopreparatów ze świni.

Omówienie i wyniki:

Obserwacją objęto 286 chorych. 268 stanowili chorzy z przepukliną w lędźwiowym odcinków kręgosłupa. 18 chorych z przepukliną zlokalizowaną w szyjnym odcinku kręgosłupa.

Wyniki terapii:

Wśród 269 chorych, u których zanotowano poprawę byli chorzy, którzy przeszli cały proponowany im cykl terapeutyczny i uzyskali ustąpienie dolegliwości, umożliwiające im powrót do pracy zawodowej, na poprzednio zajmowanych stanowiskach (o ile pracowali zawodowo). Część chorych nie przeszła całego cyklu terapeutycznego i w dokumentacji odnotowano 3 -4 wizyty kontrolne, w których podawali stale postępującą poprawę, co zostało też potwierdzone badaniem fizykalnym (zwiększenie zakresu ruchów w leczonym obszarze kręgosłupa i podwyższenie się próby Lasegu'a). Chorzy ci, z sobie wiadomych przyczyn , nie zjawiali się celem dokończenia terapii. Zaobserwowano, że jednym z symptomów poprawy, który pojawił się w ok. 60% przypadków było osłabienie, a następnie ustąpienie bólu z następowym pojawieniem się uczucia zdrętwienia w chorej kończynie.

Wnioski:

I. Skojarzenie w/w metod terapii jest godne polecenia i może w wielu przypadkach uchronić chorego przed zabiegiem operacyjnym.

II. Skuteczność i czas trwania terapii zależy od : - okresu jaki upłynął od początku dolegliwości do momentu rozpoczęcia leczenia - doświadczenia terapeuty (większość niepowodzeń terapeutycznych zdarzało się w latach 1997 -1998).

III. Jeżeli etiologia dolegliwości była urazowa terapia przebiega dłużej.

IV. Stosowanie igłoterapii w leczeniu ostrych stanów spowodowanych przepukliną krążka międzykręgowego jest wg obserwacji autora ryzykowne, gdyż może wywołać silną reakcję pozabiegową.

V. Mobilizacje stref komórkowo - bólowych jest godna uwagi, ale raczej w stanach przewlekłych. W stanach ostrych można ją robić co 3-ci dzień. Lecz istnieje ryzyko dużej reakcji pozabiegowej.

VI. Poizometryczna relaksacja mięśni przynosi pozytywne rezultaty , zwłaszcza gdy wykonuje ją terapeuta lub osoba pomagająca. Wykonywana w autoterapii może przynieść efekt odwrotny, gdyż chory często wykonuje ją w sposób nieodpowiedni.

VII. Chorzy, zwłaszcza z okresu 2000 -2006 byli zachęcani do wizyty kontrolnej lub kontroli telefonicznej po 6 i 12 miesiącach, aby stwierdzić dalekie skutki terapii.

VIII. Wszyscy kontrolowani pacjenci mieli możliwość powrotu do pracy w wykonywanym zawodzie, nie mając żadnych dolegliwości bólowych w leczonym obszarze kręgosłupa.

IX. Objawem, który występował u niemal 100% pacjentów był nie ustępujący nawet na chwilę ból, jedynie co się zmieniało to jego natężenie*.

X. Jeżeli dolegliwość miała swój początek przed 25 rokiem życia leczenie było najtrudniejsze i trwało najdłużej.

XI. Terapia metodami stosowanymi przez autora wymaga dalszych badań i pełniejszej weryfikacji z użyciem grupy kontrolnej ponieważ obserwacja była prowadzona w warunkach gabinetu prywatnego.

* wg autora jest to objaw niewystarczająco eksponowany w piśmiennictwie

Literatura:

Kwolek A.: , Rehabilitacja Medyczna Urban & Partner, 2003

Kiwerski J.: Rehabilitacja Medyczna - podręcznik akademicki, PZWL, Warszawa 2005

Phatak S. R.: Materia Medica. Similinum 2001r.

Phatak S. R.: Repertorium. Similinum 2001r.

Jouanny J.: Materia Medica. Daimoniun 1994r.

Lewit K.: Leczenie manualne zaburzeń czynności narządu ruchu, PZWL, Warszawa 1984

Rakowski A.: Kręgosłup w stresie, PWP 1999

Rakowski A.: igłoterapia punktów spustowych jako jedna z technik odruchowego oddziaływania w dysfunkcjach narządu ruchu, [w:] Medycyna Manualna, t. VI 1 i 2/2002

Wasilewski B.: Ordinato Antihomotoxica et Materia Medica. Instytut Psychomedyczny 1996r. (tłumaczenie z jęz. niemieckiego)

Czelej J., Wasilewski B.: Homeopatyczny Poradnik Terapeutyczny. Oficyna Wydawnicza Medyk 1995r.

Informacje zamieszczona na tej stronie służą wyłącznie do celów edukacyjnych, nie mogą być zastępstwem profesjonalnego medycznego doradztwa. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Przed podjęciem jakiegokolwiek działania związanego z terapią radzimy poinformować swojego lekarza o takim zamiarze.